Vijf Elementen Acupunctuur

De Kraanvogel - Utrecht


Vijf Elementen Acupunctuur > Verder lezen > Je ingevingen volgen

Je ingevingen volgen

Binnen de Vijf Elementen Acupunctuur (vlgs. Worsley) diagnosticeer je het Element via kleur, stemgeluid, geur en emotie (CSOE). Tijdens de intake is één van je taken dus om deze helder te krijgen en een (voorlopige) diagnose te stellen. Ik noem dat de werkhypothese. Aan het eind van het tweede consult, dat is de eerste behandeling, zul je vanuit deze hypothese je punten op het Element kiezen. Ook tijdens dit tweede consult kun je dus nog kijken of je hypothese klopt. Het komt regelmatig voor dat ik in dit tweede consult, vaak al meteen bij het binnenkomen, besef dat mijn oorspronkelijke hypothese niet klopte. Als het goed is, bekijk je ook daarna iedere keer bewust of je hypothese klopt. Je zult dit in ieder geval moeten doen als iemand niet opknapt, of steeds maar eventjes opknapt van een behandeling en daarna weer terugvalt.

Tot zover de theorie... Hieronder schets ik twee gevallen waarbij ik zonder dat ik daar bewust mee bezig was, ineens besefte dat mijn hypothese fout was, of, om het iets aardiger te zeggen: beter kon.

De eerste patiënte is een vrouw van in de dertig, last van de bijholtes en andere allergische klachten. Na het eerste consult noteer ik: waarschijnlijk Aarde. In het tweede consult besluit ik echter over te stappen op Metaal. Ik zie wit als kleur, hoor huilen/kraken als stemgeluid, voel verdriet. Na dit consult voelt zij zich veel beter, ze heeft nauwelijks last gehad. Ik behandel opnieuw op Metaal. Als ik haar naam de volgende keer in de agenda zie staan denk ik aan haar als iemand met Aarde als Element (ik kijk pas na het gesprekje in mijn aantekeningen om te zien wat ik vorige keer voor behandeling heb gedaan). In het gesprek laat ze weten dat het nog een paar dagen goed is gegaan na de vorige keer, maar daarna waren de klachten weer terug. Misschien moeten we iets vaker behandelen? In het gesprek vind ik het volslagen logisch dat Aarde het Element zou zijn. Als ze op de tafel ligt en ik in mijn aantekeningen kijk zie ik tot mijn verbazing dat ik tot nu toe op Metaal behandeld heb.

De tweede patiënte schat ik bij binnenkomst in als Aarde. Tijdens het intakegesprek zie ik echter veel aanwijzingen voor Metaal (zelfde soort aanwijzingen als hierboven, dus). Ook zij heeft last van haar bijholtes. Ik schrijf op: waarschijnlijk Metaal. Aan het eind van de eerste behandeling hoor ik mezelf zeggen: “en nu ga ik een aantal punten aan je voeten prikken”. Hè, hoor ik mezelf haast denken. Voeten? Ik wilde toch op Metaal behandelen? Ik stop de voeten weer onder de handdoek en ga in elk geval nog eens naar de kleur kijken. Geel! Ook een aantal andere signalen wijzen sterk op Aarde.

Bij beide patiëntes heb ik besloten om mijn ingeving te volgen en ze op Aarde te behandelen. Dat heb ik pas gedaan nadat ik me probeerde voor te stellen om bij mijn eerdere keuze, Metaal, te blijven. Ik zag het mezelf niet doen, terwijl Aarde mij prima leek. Wat mij hierbij wel hielp was het besef dat beiden een forse blokkade tussen Dikke Darm- en Maagmeridiaan (een LI/ST-blokkade of X/XI-block) hadden, die ik had behandeld. Een blokkade kan flink invloed hebben op de diagnostische tekens. Het behandelen van een blokkade maakt het beeld vaak duidelijker. Maar daar gaat dit stukje niet over. Ook het feit dat het hier twee keer om de verwarring Metaal / Aarde gaat is niet heel relevant, ik heb dit kort geleden ook met Hout / Water (ik begon KI 3 te lokaliseren terwijl ik toch echt LR 3 dacht te gaan prikken) en Uitwendig / Inwendig Vuur meegemaakt (ik zocht punten op de SI-meridiaan terwijl ik officieel vond dat het de TB-meridiaan moest zijn).

Onbewust onbekwaam

In hoeverre volg je je ingevingen? Tijdens de cursussen Vijf Elementen Acupunctuur die ik heb gegeven was er altijd wel iemand die al na een paar lessen zei, het ‘gewoon te weten’ wat het Element van iemand was. Mijn antwoord daarop was dan dat dat heel mooi was, maar dat ik dan graag wel wilde weten welke kleur, welk stemgeluid, welke geur en welke emotie er volgens hem/haar waren, en dat ik die ook graag zelf wilde kunnen waarnemen. Ikzelf werkte immers al jaren met deze methode, mijn eigen leraren vonden dat ik goed was in het herkennen van de Elementen, en ik wist hoeveel tijd het kost om je die kunst eigen te maken. Mijn antwoord werd helaas niet steeds in dank aangenomen, de betreffende personen hielden het soms liever bij het ‘gewoon weten’ dan de moeizame maar inspirerende weg te gaan van het leren herkennen van de Elementen via het scherpen van de waarneming. In zo’n geval is het ‘volgen van je ingevingen’ geen goed idee! Je zou kunnen zeggen: dan ben je ‘onbewust onbekwaam’. Dat is een vrij comfortabele plek, terwijl het verlaten daarvan betekent dat je ‘bewust onbekwaam’ wordt: je weet dat je een hoop te leren hebt en dat je nog niet zoveel daarvan hebt geleerd. Niet iedereen is bereid om dat onder ogen te zien.

Leerproces

Iets anders wordt het als je de uitdaging aangaat om te leren wat je te leren hebt. In het geval van Vijf Elementen diagnostiek dus: leren herkennen van kleur, stemgeluid, geur en emotie (CSOE). Dat is leuk om te doen, zeker als je iemand hebt die je feedback kan geven of collega’s waarmee je samen kunt leren. Je wordt dan van dag tot dag iets meer ‘bewust bekwaam’. Gaandeweg zul je dan ook nog eens merken dat je kennis en vaardigheden verdiepen: het kan zomaar zijn dat je een patiënt na een jaar terugziet en je afvraagt hoe je destijds op het idee bent gekomen dat het Element van deze persoon Metaal was, het is nu toch echt duidelijk Hout! (Dit is maar een voorbeeld.) Zo verging het mij in elk geval, en zo vergaat het mij nog steeds af en toe. Je bent nooit uitgeleerd.

Onbewust bekwaam

En dan kan het zijn dat je op een dag merkt dat je niet alleen ‘bewust bekwaam’ bent, maar zelfs ‘onbewust bekwaam’. Ik denk dat mijn ingevingen daar vandaan kwamen. Iets-in-mij wist dat datgene wat ik had bedacht niet klopte. Iets in mij liet mij weten dat ik mijn diagnose moest herzien. En pas nadat ik dat via de methodes die ik inmiddels heel goed beheers had gecheckt heb ik de diagnose ook daadwerkelijk herzien.

Oppervlakkig gezien is er geen verschil tussen ‘onbewust onbekwaam’ en ‘onbewust bekwaam’. Voor de buitenwereld is het immers allebei even onnavolgbaar. Het verschil: wie onbewust onbekwaam is zal niet bereid en in staat zijn om de ingeving te staven, terwijl wie onbewust bekwaam is daartoe wel bereid en in staat zal zijn - en zo nodig ook bereid zal zijn om alsnog een andere keus te maken en de ingeving te noteren als informatie waar hij/zij misschien nog iets mee moet.

Kortom: ingevingen zijn geen vervanging voor een soms moeizaam en vaak inspirerend leerproces, maar de cadeautjes die je kunt krijgen als je dat proces durft te gaan.

Koos van Kooten

oktober 2019

PS: in Acupuncture Today (dec. 2019) een column van Felice Dunas over ongeveer hetzelfde onderwerp! Mooi om te lezen.

© Koos van Kooten, De Kraanvogel – Acupunctuur, 2003 – 2024